Poezja

Tylko spotkanie z Jezusem Chrystusem –
Wcielonym słowem – POZWALA OSIĄGNĄĆ SZCZĘŚCIE”
JAN PAWEŁ II

„DZIĘKUJĘ OJCZE …„

Na szklanej górze samotności,

usiadły moje pragnienia,

wzdychając do Ciebie JANIE PAWLE II,

patrzą w niebo i …,

Szukają ukojenia.

Zerwały się z mej piersi,

Jak dziki pies z łańcucha,

I mają cichą nadzieję ,

Że Pan Bóg,

ich wysłucha …

Chciałabym choć przez chwilę,

Zażyć smaku spełnienia,

Bo w oczach obcych ludzi,

Nie znajdą zrozumienia.

I tylko Pan który,

W chmurach ma tron

Ze złotego słońca,

Może je spełnić,

Do samego końca.

(…)

I tak się STAŁO –

dzięki Tobie Kochany Ojcze,

MOJE SERCE, UKOJENIA DOZNAŁO

 

 

„ Marzenia „

Na szklanej górze samotności,

usiadły moje pragnienia,

wzdychając patrzą w niebo,

Szukają ukojenia.

Zerwały się z mej piersi,

Jak dziki pies z łańcucha,

I mają cichą nadzieję ,

Że Pan Bóg ich wysłucha..

Chciałabym choć przez chwilę,

Zażyć smaku spełnienia,

Bo w oczach obcych ludzi,

Nie znajdą zrozumienia.

I tylko Pan który,

W chmurach ma tron

Ze złotego słońca,

Może je spełnić,

Do samego końca.

(...)Pozwólcie, drodzy chłopcy i dziewczęta, że na zakończenie tego Listu przypomnę słowa Psalmu, które mnie zawsze wzruszały: Laudate pueri Dominum! Chwalcie, o dziatki, chwalcie imię Pana. Niech imię Pańskie będzie błogosławione odtąd i aż na wieki! Od wschodu słońca aż po zachód jego niech imię Pańskie będzie pochwalone! (por. Ps 113[112],1-3). Kiedy rozważam słowa tego Psalmu, mam przed oczyma twarze dzieci całego świata: od Wschodu aż do Zachodu, od Północy do Południa. Do was, moi mali przyjaciele, bez względu na różnice języka, rasy, czy narodowości mówię: Chwalcie imię Pana!

„List do dzieci”

Jan Paweł II ukochał dzieci,
On dla nich teraz z niebios świeci.
Głosił dla nich swe słowa, a do dorosłych orędzie,
Że Pan Bóg przy najmniejszych zawsze czuwać będzie.

Drogie dziecię – pamiętaj o tem,
Nasz papcio drogi, który jest w niebie,
Uśmiechem i blaskiem spogląda na Ciebie.

.